De verdwenen monnik by Peter Tremayne

Author:Peter Tremayne
Language: nld
Format: epub

Hoofdstuk 14

Broeder Bardan was nergens te zien, toen ze terugkeerden naar het lijkenhuisje van de abdij. De ruimte was verlaten. Alleen het lichaam van broeder Daig lag in zijn linnen lijkwade gevouwen op de tafel. Het lijk van de krijger was ook weg. Ze gingen weer naar buiten en liepen bijna meteen zuster Scothnat tegen het lijf, die er nogal bleek en geschrokken uitzag na de gebeurtenissen van afgelopen nacht. Fidelma vroeg haar of ze wist waar broeder Bardan zou kunnen zijn. Zuster Scothnat wist het niet, maar dacht dat hij misschien naar Nion was gegaan, de smid. Ze voegde eraan toe dat broeder Daig, zoals de gewoonte was, die avond bij zonsondergang op de begraafplaats van de abdij begraven zou worden, en dat er dan een requiem, dat écnairc genoemd werd, bij zijn graf gezongen zou worden.

'Wat nu?' vroeg Eadulf toen Fidelma weer op weg ging naar de abdijpoort.

'We gaan op zoek naar broeder Bardan.'

Terwijl ze het plein overstaken zag Fidelma dat diverse krijgers van Finguine rond een vuur in de buurt van de oude taxusboom zaten uit te rusten. Ze liepen langs de smeulende ruïnes van wat eens de smederij van Nion was geweest en keken de hoofdstraat af.

In het stadje was nu meer te doen dan eerder die morgen. Ze hoorden niet ver van hen vandaan rumoer en liepen om een gebouw heen om te kijken wat het was. Sommige van Finguine's krijgers waren zo te zien de overgebleven mannen aan het helpen een groot graf te graven in een wei achter een paar gebouwen, die kennelijk al vaker als begraafplaats was gebruikt. Aan een kant lag een rij in linnen lijkwaden gewikkelde lichamen te wachten tot het gat groot en diep genoeg was. Een klein groepje vrouwen stond rond de lijken te rouwklagen en op de traditionele manier in hun handen te klappen, om uitdrukking te geven aan hun verdriet. Wat verderop waren andere mannen, vrouwen en kinderen aan het zwoegen tussen de overblijfselen van de verwoeste gebouwen. Afgezien van deze koortsachtige bezigheden was er sinds de vorige keer dat ze hier geweest waren weinig veranderd.

'Ik zie broeder Bardan nergens,' zei Eadulf.

'Hij zal vast wel ergens zijn,' verzekerde Fidelma hem, terwijl ze terugliepen langs de restanten van Nions oven en de straat inkeken in de richting van de verkoolde resten van Creds herberg. 'We zullen deze straat even aflopen; er staat daar verderop zo te zien een groepje mensen.' Ze waren nog niet erg ver gevorderd toen ze in de gaten kregen dat het groepje dat Fidelma bedoelde het gemunt had op een gestalte die net aan het einde van de straat het stadje was binnengereden. Op dat moment hoorden ze ook dat het lawaai dat de mensen maakten in feite scheldwoorden en kreten van woede waren. Terwijl ze verrast toekeken grepen de voorste leden van de groep de man al vast en trokken hem van zijn ezel. Hij slaakte een schrille kreet, zwaaide wanhopig met zijn handen en verdween tussen de mensen die om hem heen waren komen staan.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.